Kurs złotego w ubiegłym tygodniu doznał najsilniejszych zmian od blisko pół roku głównie przez czynniki zewnętrzne – zmianę oczekiwań dotyczących cięć stóp procentowych w USA i obawy dotyczące sytuacji na Bliskim Wschodzie, ocenili analitycy Ebury: Enrique Diaz-Alvarez, Matthew Ryan, Roman Ziruk, Itsaso Apezteguia, Michał Jóźwiak.
Miniony tydzień nie przyniósł większych ruchów na głównych walutach, kurs złotego doznał jednak najsilniejszych zmian od blisko pół roku. Pokaźne osłabienie polskiej waluty we wtorek (16.04) przypisujemy przede wszystkim pogorszonemu sentymentowi inwestorów. Odcisnął on piętno szczególnie mocno na tych walutach rynków wschodzących, które radziły sobie jak dotąd w tym roku najlepiej – takich jak złoty.
Ostatni zwrot inwestorów w kierunku bezpieczniejszych aktywów to wypadkowa dwóch kluczowych czynników. Pierwszym z nich są oddalające się oczekiwania wobec cięć stóp procentowych w Stanach Zjednoczonych, drugim – wymiana ciosów między Izraelem a Iranem.
Ubiegły tydzień przyniósł kolejne niezłe dane zza oceanu (sprzedaż detaliczna urosła o 4%, a nowcast GDPNow Fedu z Atlanty na I kwartał sięga obecnie już 2,9%) oraz rozwój wydarzeń na arenie geopolitycznej – w piątek Izrael zdecydował się na, w dużej mierze zbagatelizowany przez Teheran, atak na Iran. Zmienność na głównych walutach utrzymała się jednak na mocno ograniczonym poziomie (w granicach 1%), a ceny ropy naftowej spadły.
W tym tygodniu uwaga skupi się na wskaźnikach PMI dla aktywności biznesowej – najbardziej bieżących danych dających wgląd w aktywność największych gospodarek. We wtorek (23.04) opublikowane zostaną dane dla strefy euro, USA i Wielkiej Brytanii. Istotny będzie również piątkowy (26.04) raport dotyczący inflacji PCE w USA – jest to miara preferowana zwykle przez Rezerwę Federalną przy podejmowaniu decyzji nt. polityki monetarnej. Uwaga skupi się też na szeregu wystąpień oficjeli Europejskiego Banku Centralnego.
PLN
Dla złotego był to kolejny tydzień pełen zmian. Para EUR/PLN doświadczyła największej tygodniowej zmienności od października ub.r., zmienność implikowana wzrosła zaś do najwyższego poziomu od stycznia br. Kurs EUR/PLN przekroczył poziom 4,36, po czym zakończył tydzień 5 gr niżej. Złoty osłabił się więc względem euro i radził sobie gorzej niż inne waluty regionu. Przypisujemy to głównie czynnikom zewnętrznym – zmianie oczekiwań dotyczących cięć stóp procentowych w USA i obawom dotyczącym sytuacji na Bliskim Wschodzie.
Ubiegłotygodniowe wieści z Polski nie wywołały zamieszania. Po pierwsze, warto odnotować, że do Polski wpłynęło 6,3 mld EUR z funduszu odbudowy. Po drugie, minimalnie w górę (do 2% w marcu) zrewidowana została inflacja, dalszego spadku doświadczyła zaś jej miara bazowa (4,6% w marcu). Sytuacja rysuje się nieźle, a ostatnie wieści dotyczące cen regulowanych sugerują, że inflacja na koniec roku wyniesie zapewne ok. 4–5% – to poziom istotnie niższy niż w rozważanych niedawno czarnych scenariuszach, wciąż jednak zdecydowanie powyżej celu.
W tym tygodniu dotrą do nas liczne odczyty makroekonomiczne. Najistotniejszym spośród nich będzie marcowa sprzedaż detaliczna (wtorek 23.04), która powinna wskazywać na dalszą poprawę konsumpcji.
EUR
Komunikaty EBC dotyczące polityki monetarnej w zasadzie potwierdziły, że do pierwszej obniżki stóp procentowych dojdzie w czerwcu, a prezeska Christine Lagarde w ubiegłym tygodniu ponownie dobitnie przekazała, że nadchodzą niższe stopy procentowe. Ruchy po czerwcu nie są jednak podobną oczywistością i będą zależały od napływających danych.
Widoczna w odczytach poprawa sytuacji ekonomicznej, wciąż wysoka inflacja bazowa i jastrzębia zmiana w komunikatach Fedu przemawiają przeciwko agresywnemu rozluźnianiu polityki przez EBC. Obecne oczekiwania rynkowe, zakładające trzy cięcia stóp procentowych przed końcem roku, są znacznie bardziej konserwatywne niż jeszcze kilka tygodni temu, wciąż pozostają jednak uzależnione od trwającego trendu spadkowego inflacji w strefie euro, którego nie notujemy w ostatnim czasie w Stanach Zjednoczonych. W tym tygodniu uwaga skupi się na wtorkowych (23.04) wskaźnikach PMI, które powinny sygnalizować dalsze odbicie wzrostu.
USD
W USA dane gospodarcze pozostają silne – w zeszłym tygodniu przyjemnym zaskoczeniem był bardzo dobry raport dotyczący sprzedaży detalicznej za marzec. Odporne wydatki konsumenckie i uporczywa presja inflacyjna doprowadziły do istotnej zmiany wycen rynkowych oczekiwań dotyczących cięć stóp procentowych Rezerwy Federalnej w tym roku. Komunikaty oficjeli Fedu są jastrzębie i w dużej mierze zgodne ze zmianą obserwowaną na rynku.
Prawdopodobieństwo obniżki w czerwcu jest niewielkie, a przed grudniowym posiedzeniem oczekiwany jest zaledwie jeden ruch o 25 pb. Dolar na owej zmianie wycen zyskiwał. Obecne wyceny może cechować jednak pewne przeszacowanie, a dalsza aprecjacja amerykańskiej waluty wymagałaby naszym zdaniem odczytów inflacji dalece wyższych od notowanych w ostatnim czasie. Niezwykle istotny pod tym względem będzie piątkowy (26.04) raport dotyczący inflacji PCE w marcu – rynki oczekują niewielkiego wzrostu miary głównej i minimalnego spadku bazowej.
GBP
Na Wyspach płace w lutym oraz inflacja w marcu zaskoczyły w ubiegłym tygodniu w górę. Rynek wycenia obecnie czerwcową obniżkę w 50%, jeśli jednak w międzyczasie inflacja i płace będą dalej zaskakiwać w górę, prędkie cięcia stóp będą dla Banku Anglii znacznie trudniejsze do uzasadnienia niż dla EBC. Uważamy, że wysokie stopy procentowe, utrzymująca się presja inflacyjna i odporny wzrost gospodarczy zarysowują na 2024 r. dość budujący obraz dla funta.
Publikowane w tym tygodniu kwietniowe wskaźniki PMI (wtorek 23.04) dla Wielkiej Brytanii powinny być stosunkowo dobre. Coraz wyraźniej rysuje się, że brytyjska gospodarka na początku roku prawdopodobnie wyszła z technicznej recesji, a wtorkowe odczyty powinny pokazać dalszą ekspansję na początku II kwartału.
Źródło: ISBnews
Artykuł Późniejsze cięcia stóp proc. przez Fed i geopolityka ciążą złotemu pochodzi z serwisu Inwestycje.pl.